" بسم رب المهدی... "
به گمانم اهل زمین کمی ترا فراموش کرده اند که صاحبِ مهربانِ این زمانه ای
و هستی به اشارتِ نگاهت می گردد ...
به گمانم زود بود که برای اهل زمین :
خاطره شوی و فقط یادی از بودنت در ذهن هاشان بماند ..
زود بـــــــــــــــــــــود که فراموشت کنند .. !!!
غرق دنیایند و البته :
ترا نبینند بهتر است که راحت به دنیا ی هزار رنگشان میرسند و در غفلت "زنده "می مانند ..
حیف است " زندگی "برای اینان به نامِ مهدی :
که زندگی به نام تـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــوست در خلقت :
که باید لحظه ها را زنده کرد با حضـــــــــــــــــورت در هستی ..
تو حَــــــــــیّ و حــــــــــاضری در زمین و نادیده می پندارندت : !!!!!
به کدام خــــــــاطره نمی دانم .. !!!
به کدام قـــــــــــــانون نمی دانم !!!
به کدام عشـــق و عـــــاشقی نمی دانم !!!!
میدانی مولاجان : حرفشان شده دیر آمدنت :
به بهانه ی این که ما آماده نیستیم ... !!!!!
می گویند دیرتر بیا تا ما کمی دنیاداری کنیم و لذت ببریم ..
به گمانم : آمدنت : دنیایشان را خراب می کند : کمی دیرتر بیا ..!!
اما مولای من ..
مولای من : من چه ؟؟؟
من که ترا حاضر میدانم و آیه ی مُکرر لحظه هایم : آمدن توست : من چه ؟
برای من زودتر بیا ...
می ترسم دیر تر که بیایی : من نباشم آقاجان ..
برای من زودتر بیا جانِ مهدی : من بی تو می میرم در این آخرالزمانه ...
برای مـــــــــــــــــــــــــــــــــن کمی زودتر بیا :
با دسته ای نرگس در آستانه ی ظهور ت رو به آسمان ایستاده ام مولای من :
کمی زودتــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــر بیا
امضا : آسمان
نظرات شما عزیزان:
